Τίτλοι τέλους.
Τα φώτα ανάβουν κι εσύ, ευχαριστημένη, σκουπίζεις με τρόπο τα μάτια και τινάζεις τα ρούχα σου από τα κρυμμένα ποπ κορν (δεν θα τα βρεις ποτέ όλα). Όλα έγιναν σωστά, ξανά. Δύο παράλληλες μοναχικές ζωές συναντήθηκαν καταρρίπτοντας όλους τους νόμους της φυσικής και κατάφεραν μέσ' από έναν απίθανο συνδυασμό ιδιαιτεροτήτων να ταιριάξουν απόλυτα, μηδενίζοντας ξαφνικά όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες επικοινωνίας που είχαν μέχρι τώρα με όλους τους υπόλοιπους. Αναρωτιέσαι γιατί ποτέ δεν έχει συμβεί σ' εσένα α) να ετοιμάζεσαι να πετάξεις και να σταματήσει ο άλλος την πτήση μόνο και μόνο για να σου πει ότι σε αγαπάει (μία εβδομάδα αφού σε γνώρισε), β) να διαλύσει το πάρτι των αρραβώνων σου (;) για να σε φιλήσει στη βροχή και μετά να φύγετε μακριά απ' όλους ή, έστω, γ) να πλακώσει στο ξύλο κάποιον για χάρη σου (όποιον να 'ναι). Το πιο δύσκολο πάντως, σύμφωνα με τη μεγάλη οθόνη, είναι να συναντηθείς με το άλλο σου μισό (ή, τέλος πάντων, με αυτόν που φαντάζεσαι ότι είναι το άλλο σου μισό). Όλη η φασαρία, οι παρεξηγήσεις, η περιπέτεια και οι παρανοϊκές συμπτώσεις γίνονται γι' αυτό ακριβώς. Να βρεθείτε. Μετά κανείς δεν μας λέει τι γίνεται.
Κάθε φορά που ξεκινάς μια σχέση, θεωρείς ότι το δύσκολο πέρασε, έχεις ερωτευτεί και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Και μετά έρχεται ο πρώτος καβγάς και ο δεύτερος και μια δυσκολία να κατανοήσεις γιατί τα πράγματα δεν κυλούν σαν νερό, εύκολα, όπως ξεκίνησαν. Θυμάσαι τις προηγούμενες φορές και δεν επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη (ή έτσι νομίζεις), αλλά πάντα παρουσιάζεται κάτι, και ξαφνικά το ότι κατάφερες μετά από τόσα εμπόδια να βρεθείς με κάποιον με τον οποίο ταιριάζεις τόσο φαίνεται παιχνιδάκι μπροστά στην προσπάθεια που πρέπει να κάνεις τώρα (και στο μέλλον). Αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να θέλετε και οι δύο τα ίδια πράγματα αλλά να χάνεστε στη μετάφραση. Κάθε φορά που τα βρίσκετε ξανά, είναι μαγικά και ξανακούς το τραγούδι των τελικών τίτλων και λες εδώ είμαστε, το λύσαμε, από δω και πέρα όλα θα πάνε καταπληκτικά
– και σε λίγο έχεις να αντιμετωπίσεις πάλι το πόσο δύσκολο είναι για δύο ανθρώπους να συγχρονίζονται απόλυτα και να έχουν τις ίδιες ανάγκες την ίδια στιγμή (πολύ). Και αναρωτιέσαι πόσες φορές ακόμη θα βρεθεί μπροστά σου πρόβλημα – δεν είναι δυνατό, σκέφτεσαι, αφού θέλουμε και οι δύο να είμαστε μαζί, πού βρίσκεται το εμπόδιο;
Το να βρεις πραγματικό σημείο επαφής με κάποιον δεν αποτελεί κινηματογραφικό υλικό – δεν γίνεται ξαφνικά, η μοίρα δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο και δεν συμβαίνει εκεί που κάνεις άλλα σχέδια. Απαιτεί συνεχή και απόλυτα συνειδητή προσπάθεια και πολλές φορές χρειάζεται να πας πίσω και να ξεκινήσεις από την αρχή. Σε αντίθεση με το σενάριο να κάνεις ακριβώς ό,τι έκανες πάντα και απλώς να περιμένεις να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος, τώρα κάθε κίνησή σου έχει σημασία, αντίκτυπο και προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις. Δεν υπάρχει κάποιος να σε πάρει μακριά, βρίσκεστε και οι δύο εδώ, τώρα, με τα χίλια στραβά σας αντιμέτωπα.
Και αυτό που σε αποζημιώνει στο τέλος δεν είναι μια φαντασμαγορική σκηνή ή ένα εντυπωσιακό δράμα με happy ending. Είναι που κάθε φορά, με αυτά τα μικρά βήματα, τις υποχωρήσεις και τις αναθεωρήσεις που κάνεις για τα πράγματα όπως μέχρι τώρα τα ήξερες, ανακαλύπτεις όλο και περισσότερα για σένα και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Νιώθεις ότι μεγαλώνεις κι εσύ με τη σχέση, ότι ξεπερνάς τα εμπόδια ένα προς ένα και σιγά σιγά, ήρεμα, έρχεσαι όλο και πιο κοντά στον άλλο, καταλαβαίνεις πώς σκέφτεται, μαθαίνεις να συγχωρείς και να συγχωρείσαι. Μέρα με τη μέρα γίνεσαι όλο και πιο δυνατή, καλύτερη, όλο και πιο έτοιμη να αντιμετωπίσεις την επόμενη πρόκληση. Κι αυτή η αίσθηση τελικά, ότι δεν είσαι μόνη σου πια, ότι έχεις ένα συνέταιρο στο έγκλημα, δεν συγκρίνεται με τίποτα, με κανένα κινηματογραφικό φιλί στη βροχή.
Τα φώτα ανάβουν κι εσύ, ευχαριστημένη, σκουπίζεις με τρόπο τα μάτια και τινάζεις τα ρούχα σου από τα κρυμμένα ποπ κορν (δεν θα τα βρεις ποτέ όλα). Όλα έγιναν σωστά, ξανά. Δύο παράλληλες μοναχικές ζωές συναντήθηκαν καταρρίπτοντας όλους τους νόμους της φυσικής και κατάφεραν μέσ' από έναν απίθανο συνδυασμό ιδιαιτεροτήτων να ταιριάξουν απόλυτα, μηδενίζοντας ξαφνικά όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες επικοινωνίας που είχαν μέχρι τώρα με όλους τους υπόλοιπους. Αναρωτιέσαι γιατί ποτέ δεν έχει συμβεί σ' εσένα α) να ετοιμάζεσαι να πετάξεις και να σταματήσει ο άλλος την πτήση μόνο και μόνο για να σου πει ότι σε αγαπάει (μία εβδομάδα αφού σε γνώρισε), β) να διαλύσει το πάρτι των αρραβώνων σου (;) για να σε φιλήσει στη βροχή και μετά να φύγετε μακριά απ' όλους ή, έστω, γ) να πλακώσει στο ξύλο κάποιον για χάρη σου (όποιον να 'ναι). Το πιο δύσκολο πάντως, σύμφωνα με τη μεγάλη οθόνη, είναι να συναντηθείς με το άλλο σου μισό (ή, τέλος πάντων, με αυτόν που φαντάζεσαι ότι είναι το άλλο σου μισό). Όλη η φασαρία, οι παρεξηγήσεις, η περιπέτεια και οι παρανοϊκές συμπτώσεις γίνονται γι' αυτό ακριβώς. Να βρεθείτε. Μετά κανείς δεν μας λέει τι γίνεται.
Κάθε φορά που ξεκινάς μια σχέση, θεωρείς ότι το δύσκολο πέρασε, έχεις ερωτευτεί και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Και μετά έρχεται ο πρώτος καβγάς και ο δεύτερος και μια δυσκολία να κατανοήσεις γιατί τα πράγματα δεν κυλούν σαν νερό, εύκολα, όπως ξεκίνησαν. Θυμάσαι τις προηγούμενες φορές και δεν επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη (ή έτσι νομίζεις), αλλά πάντα παρουσιάζεται κάτι, και ξαφνικά το ότι κατάφερες μετά από τόσα εμπόδια να βρεθείς με κάποιον με τον οποίο ταιριάζεις τόσο φαίνεται παιχνιδάκι μπροστά στην προσπάθεια που πρέπει να κάνεις τώρα (και στο μέλλον). Αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να θέλετε και οι δύο τα ίδια πράγματα αλλά να χάνεστε στη μετάφραση. Κάθε φορά που τα βρίσκετε ξανά, είναι μαγικά και ξανακούς το τραγούδι των τελικών τίτλων και λες εδώ είμαστε, το λύσαμε, από δω και πέρα όλα θα πάνε καταπληκτικά
– και σε λίγο έχεις να αντιμετωπίσεις πάλι το πόσο δύσκολο είναι για δύο ανθρώπους να συγχρονίζονται απόλυτα και να έχουν τις ίδιες ανάγκες την ίδια στιγμή (πολύ). Και αναρωτιέσαι πόσες φορές ακόμη θα βρεθεί μπροστά σου πρόβλημα – δεν είναι δυνατό, σκέφτεσαι, αφού θέλουμε και οι δύο να είμαστε μαζί, πού βρίσκεται το εμπόδιο;
Το να βρεις πραγματικό σημείο επαφής με κάποιον δεν αποτελεί κινηματογραφικό υλικό – δεν γίνεται ξαφνικά, η μοίρα δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο και δεν συμβαίνει εκεί που κάνεις άλλα σχέδια. Απαιτεί συνεχή και απόλυτα συνειδητή προσπάθεια και πολλές φορές χρειάζεται να πας πίσω και να ξεκινήσεις από την αρχή. Σε αντίθεση με το σενάριο να κάνεις ακριβώς ό,τι έκανες πάντα και απλώς να περιμένεις να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος, τώρα κάθε κίνησή σου έχει σημασία, αντίκτυπο και προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις. Δεν υπάρχει κάποιος να σε πάρει μακριά, βρίσκεστε και οι δύο εδώ, τώρα, με τα χίλια στραβά σας αντιμέτωπα.
Και αυτό που σε αποζημιώνει στο τέλος δεν είναι μια φαντασμαγορική σκηνή ή ένα εντυπωσιακό δράμα με happy ending. Είναι που κάθε φορά, με αυτά τα μικρά βήματα, τις υποχωρήσεις και τις αναθεωρήσεις που κάνεις για τα πράγματα όπως μέχρι τώρα τα ήξερες, ανακαλύπτεις όλο και περισσότερα για σένα και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Νιώθεις ότι μεγαλώνεις κι εσύ με τη σχέση, ότι ξεπερνάς τα εμπόδια ένα προς ένα και σιγά σιγά, ήρεμα, έρχεσαι όλο και πιο κοντά στον άλλο, καταλαβαίνεις πώς σκέφτεται, μαθαίνεις να συγχωρείς και να συγχωρείσαι. Μέρα με τη μέρα γίνεσαι όλο και πιο δυνατή, καλύτερη, όλο και πιο έτοιμη να αντιμετωπίσεις την επόμενη πρόκληση. Κι αυτή η αίσθηση τελικά, ότι δεν είσαι μόνη σου πια, ότι έχεις ένα συνέταιρο στο έγκλημα, δεν συγκρίνεται με τίποτα, με κανένα κινηματογραφικό φιλί στη βροχή.
Νάσια Μπίθα *Editorial* Cosmopolitan
-If two people love each other, but they just don't seem to get it together,when do you get to that point of enough is enough? Never.
μη σταματάς ποτέ να προσπαθείς γι'αυτό που αγαπάς*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου