Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες που έχετε.
Αγάπη να ερωτευεσαι τις διαφορές σας.
Τόσο απλά.

Happy Birthday
to me

Μια φορά κι έναν καιρό, που λέτε παιδιά,υπήρχε ένας πρίγκιπας που δεν ήξερε πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται στις πριγκίπισσες...Και γι' αυτό μια μάγισσα-μια καλή μάγισσα και όχι κακιά όπως λέει το παραμύθι- τον έκανε βάτραχο...
Ο λόγος που η μάγισσα έκανε τον πρίγκιπα βάτραχο ήταν για να τον διδάξει...
Να τον κάνει να καταλάβει ότι ο έρωτας, για να είναι έρωτας αληθινός, πρέπει να σε μεταμορφώνει: να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, να γίνεις καλός και τρυφερός, γενναίος και δυνατός, προστατευτικός και έξυπνος, άξιος εραστής -- αυτό το τελευταίο δεν το λέει το παραμύθι, φυσικά, γιατί απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά, αλλά επειδή εσείς είστε μεγάλα παιδιά, σας δίνω το λόγο μου πως η καλή η μάγισσα εννοούσε και αυτό...
Έτσι, ο πρίγκιπας-βάτραχος περίμενε τον έρωτα για να ξαναγίνει πρίγκιπας,
γιατί, όντας βάτραχος, κατάλαβε πόσο σημαντικό είναι να υπηρετεί τον έρωτα και πόσα έχανε που δεν έκανε τα χατίρια της πριγκίπισσάς του...
Γι' αυτό τον πρίγκιπα-βάτραχο, το ξέρετε άλλωστε, βρέθηκε η πριγκίπισσα που τον ερωτεύτηκε, που καταδέχτηκε να φιλήσει έναν τόσο άσχημο βάτραχο κι αυτός να γίνει τελικά ο πρίγκιπάς της...

Οι σημερινοί πρίγκιπες-βάτραχοι όμως, που λέτε παιδιά, για κάποιο περίεργο λόγο, επιμένουν να παραμένουν βάτραχοι όσα φιλιά κι αν τους δώσεις, όσες κατευθύνσεις, όσους δρόμους κι αν τους δείξεις, όσα μυστικά κι αν τους αποκαλύψεις για να βρουν τον έρωτα...
Έβγαλα, λοιπόν, το συμπέρασμα πως οι σημερινοί πρίγκιπες-βάτραχοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν αληθινές πριγκίπισσες...
Τις κοιτάνε από δω, τις εξετάζουν από κει, βλέπουν ότι έχουν παρουσία και χαρακτήρα πριγκίπισσας αλλά, παρόλα αυτά, αρνούνται να αφεθούν στο γλυκό φιλί της και... γυρνάνε μάγουλο...
Και, για να σας πω την αλήθεια,υπάρχουν ακόμα πιο ανόητοι πρίγκιπες-βάτραχοι...
Αυτοί που μέσα σ' αυτά τα χρόνια που παραμένουν βάτραχοι, δεν έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν την παρατήρηση που τους προσφέρει η απόσταση από τις πριγκίπισσες και αντί να δείχνουν τη λαχτάρα τους για το απελευθερωτικό φιλί τους και να το αποζητάνε, να αποζητάνε τον έρωτα που θα τους ελευθερώσει και θα τους κάνει αληθινούς πρίγκιπες, προσπαθούν να την απαξιώσουν, να την υποτιμήσουν, λέγοντας πως δεν είναι τάχα πριγκίπισσα, πως κάνει τσαλίμια και λέει ψευτιές...
Και τελικά φτάνουν να αμφισβητούν ακόμα την ίδια την ύπαρξη της πριγκιπίσσης...

Μην είσαι φοβιτσιάρης και μίζερος, βάτραχε-πρίγκιπά μου!

Οι πρίγκιπες σκοτώνουνε και δράκους και κακούς για να

ελευθερώσουνε την πριγκίπισσά τους και να τη σώσουνε απ' τη

μοναξιά.

Έτσι μόνο θα σωθείς, γιατί κι εκείνη θα σε σώσει :)

Αυτή η ιστοριούλα έγινε Αύγουστο μήνα

-Θα φύγω, είπε ένα πρωινό μια λέξη,

-ουφ, βαρέθηκα στη γειτονιά του άλφα

-Τρελάθηκες; τη μάλωσαν οι γείτονες,

για σοβαρέψου λίγο, η θέση είναι σου εδώ, μαζί μας...

Αυτά κι άλλα πολλά της έλεγαν μα εκείνη έκανε πως δεν άκουσε

Φόρεσε τα καλά της και μια και δυο ξεκίνησε...

-Γύρνα πίσω, α γ α π ώ έεει... γύρνα πίσω...

Ήταν η λέξη ΑΓΑΠΩ.

Μεσάνυχτα και κάτι γλίστρησε αθόρυβη στη γειτονιά του βήτα

Βάσανα, βογκητά, βουή εδώ,

Της μαύρισε η καρδιά στη γειτονιά του βήτα

Άνοιξε βήμα και τσουπ...

Να’τηνε στη γειτονιά του γάμα

Ούτε κι εδώ της άρεσε...

Στη γειτονιά του δέλτα ξάπλωσε αποσταμένη στον ίσκιο κάποιου δέντρου

Είπε να ονειρευτεί και ονειρεύτηκε να σεργιανούνε με πανσέληνο σ' ένα λιβάδι ασημί

Κι ήταν καλό σημάδι!

Κολύμπησε στη θάλασσα του θήτα ύστερα
Και μάζεψε μια αγκαλιά λουλούδια στου λάμδα τα λιβάδια

Αύγουστος μήνας κι άνθησαν στο πέρασμά της τα λουλούδια

Κι ήταν κι αυτό καλό σημάδι!

Μια αγκαλιά λουλούδια...

"Σε ποιον να τα χαρίσω;" συλλογίστηκε, "μια αγκαλιά λουλούδια και δεν έχω κανέναν"

Τότε κατάλαβε, πρώτη φορά, πως ήταν μόνη...

Πως μοναξιά, ίσως, πήγαινε να πει

να τριγυρνάς δίχως σκοπό με μια αγκαλιά λουλούδια

Μπαινόβγαινε ανόρεχτα στις γειτονιές τώρα

Απ' όπου πέρναγε "μείνε μαζί μας, αγαπώ" της έλεγαν...

Μια λέξη της ψιθύρισε "α γ α π ώ σε θέλω"

"Κοίταξέ με, α γ α π ώ" της λέει μια άλλη

Μα το α γ α π ώ ήταν αλλού...

Μόνο σκεφτότανε πώς θα τη βρει τη λέξη που της ταίριαζε...

Κι όταν την έβρισκε, αν την έβρισκε,

αλήθεια πώς θα καταλάβαινε πώς ήταν αυτή και όχι άλλη;

Έπρεπε να τη συναντήσει πριν μαραθούνε τα λουλούδια

Έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε...

Μια νύχτα που έσταζε φεγγαρόφωτο ξεστράτισε στη γειτονία του σίγμα

Κάτι της έλεγε: εδώ, εδώ...

Και ξαφνικά άρχισε η καρδιά της να ΧΟΡΕΥΕΙ

μ' ένα γλυκό ρυθμό κάτι σαν θρόισμα μαζί και φλοίσβος...

Ήταν μια λέξη τόση δα, και το 'νιωσε αμέσως πως αυτή ζητούσε...

Μόνο αυτή...

-Πώς σε λένε;

-Σε.

-Σκέτο Σ ε;

-Ναι, σκέτο. Και σένα;

-Α Γ Α Π Ω.

Με μια υπόκλιση της γέμισε την αγκαλιά λουλούδια…

Κι εκείνη, με φωνή που λίγο έλειψε να σβήσει, τη ρώτησε

-Και γιατί διάλεξες εμένα;

-Γιατί είσαι συ, γιατί 'μαι εγώ, γι' αυτό...!

Γι' αυτό, λοιπόν τη μια νύχτα ήρθανε κοντά,την άλλη ακόμη πιο κοντά,

την τρίτη γίναν ένα και μείναν έτσι...

Μοιράζονταν στα δύο ένα πορτοκάλι,ένα κρουασάν,

κι ένα φαρφουρένιο γέλιο μοιράζονταν στα δύο,φορούσανε το ίδιο κόκκινο πουλόβερ

Κι ένα σωρό άλλα πράγματα...

Κι ένα πρωί, χαράματα,

τρυπώσανε στη γειτονιά του δέλτα
να σβήσουνε το δεν
Περνώντας απ' το λάμδα
μουτζούρωσαν στα γρήγορα το λίγο

και πήρανε μαζί τους

το πολύ, το πάντα ...

Ύστερα, ζωγράφισαν ένα μεγάλο θαύμα θαυμαστικό,

το φούσκωσαν σαν αερόστατο και ταξιδεύουν από τότε

σ' ερωτικές ιστοριούλες με… καλό τέλος!

"Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε.
Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο.
Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια."

Νίκος Δήμου ~ "Ολιγόστιχα"

Επειδή η λογική τελειώνει

εκεί που αρχίζεις εσύ
Και μ’ένα σου άγγιγμα
όλα γκρεμίζονται και πάλι
χτίζονται από την αρχή
Και οι γαλαξίες και τ’αστέρια
χορεύουν μέσα μου ως το πρωί
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

Επειδή χαράζεις καινούργιες πληγές στο κορμί μου
και γίνομαι χώμα και σάρκα και αίμα
και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου
κι οι άγρυπνες νύχτες
φεύγουν πέρα μακριά απ’τη ζωή μου
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες
"επειδή" να σου πω
και μόνο στα χέρια σου νιώθω
ατόφιος εγώ
κι όπου κι αν ψάξω στις γωνιές
του μυαλού μου εσένα θα βρω
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

Επειδή γεμίζεις πουλιά και χρώματα
κάθε αίσθησή μου
κι ένας τυφλός ανάβει ένα φως
να δει βαθιά μες στη συνείδησή μου
και δε μού’ μεινε ούτε μια ντροπή
να φτύσω πάνω της μ’όλη τη δύναμή μου
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

~Νίκος Καστρινός -Αν αγαπάς αληθινά~

Όταν μεγαλώσω θέλω...
Θέλω να γίνω ματς στο μουντιάλ και να φοράω καπέλο
να λέω γαλλιστί "  pas mal"   καθώς θα παίζω τσέλο...

Όταν μεγαλώσω θέλω...
Θέλω να γίνω 82 χρονών τσατσά σ' ένα μπουρδέλο
χωρίς δόντια να μασάω τα κρουτόν και να διαβάζω Οθέλο...

Όταν μεγαλώσω θέλω...
Θέλω να γίνω διαστημικός σταθμός και να παίζω μπουγέλο
κι από μένα να βρέχει κι ο ουρανός τα ρούχα να σας πλένω...

Όταν μεγαλώσω θα θέλω...
Θα θέλω να 'μουνα μικρή να μην ήθελα να θέλω να μεγαλώσω,
κι είναι αυτή
η ομορφιά του θέλω :)

~Crave

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.

Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,

Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,

Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ' αρέσουν τα παπούτσια σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,

Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,

Και να σου φιλάω τα πόδια σου,

Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,

Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,

Και να γελάω με την παράνοια σου,

Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
Kαι να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες,
και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
Kαι να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,

και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,

Και να σ' αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,

Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,

Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,

Και να μη γελάω με τα αστεία σου,
και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ' αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.

Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.

Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,

Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,

Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,

Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,

Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,

Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,

Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ'ήξερα μια ζωή,

Και ν' ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,

Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,

Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,

Και να σ' αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,

Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,

Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,

Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,

Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου,
και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι.
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,

Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,

Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,

Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,

Και ν' αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ' το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,

Και ν' αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,

Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου,
το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ' αγαπούσε,

Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,

Και να σ'αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,

Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,

Και να μη σ' αφήνω να σηκωθείς απ' το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,

Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,

Και να σου λέω να παντρευτούμε, κ συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο

Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω,
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,

Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ' ζωή σου,

Και να ξεχνάω ποιος είμαι,

Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο

Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα,
τον δίχως τέλος και δίχως αρχή
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ'ΣΕΝΑ

~Sarah Kane~

Τώρα που μας χωρίζουνε βουνά

από λόγια αλόγιστα και θάλασσες

να έρχεσαι συχνά στον ύπνο μου

Να 'ρχεσαι πιο συχνά με αερόστατο

Με ξύλινο τρενάκι, με τρεχαντήρι, υπερωκεάνιο,

με τα πόδια...Nα 'ρχεσαι πάντως...

Εξάπαντος να 'ρχεσαι κάθε νύχτα,

με ρούχα ή χωρίς...

«Σουσάμι άνοιξε» θα λέω τρις

και θα σε μπάζω στ' όνειρο

Στο ίδιο όνειρο, πολύχρωμα μπαλόνια

που τα πήρε ο αέρας να τα πάει μακριά

μια πάνω και μια κάτω μεθυσμένα

Έλα στον ύπνο μου, σε περιμένω...

Να καθαρίζουμε παρέα φρεσκα φασολάκια

να τρώμε καρμπονάρα,

να σε ταΐζω μενεξέδες, κουκουνάρια

και να σε πασπαλίζω φεγγαρόσκονη...θα δεις!

Ανάμεσα σε ερωτιδείς κι αγγέλους να πετάς εσύ,

μαζί κι εγώ...

Κι αν θέλεις θα γινόμαστε ακροβάτες,

ηθοποιοί σε θίασο πλανόδιο...Έλα...

Στο ίδιο όνειρο εμείς οι δυο να παίζουμε τρίλιζα

στα κατώφλια του καλοκαιριού

Σε πύργους από φίλντισι κι ακριβό βελούδο,

να κυνηγιόμαστε στο μυρωμένο λιβάδι των αισθήσεων,

των παραισθήσεων...

Να σε φτάνω, να σ' αγγίζω, να σε πιάνω...

Να 'μαι τα χέρια εγώ κι εσύ το πιάνο

και να σε τραμπαλίζω

και να σου φτιάχνω κούνια σ'ανθισμένη κερασιά

Να σε κουνώ, να σε ταρακουνώ...

Μόνο να έρχεσαι στον ύπνο μου κάθε νύχτα

Τ' άλλα θα στα πω στ' αυτί...

Γιατί τα όνειρα,σαν τα θαύματα είναι.
Βγαίνουν αληθινά μόνο αν τα πιστεύεις...

Όταν δυο ψυχές τελικά συναντιώνται
και ανακαλύπτουν ότι ταιριάζουν, ότι αλληλοσυμπληρώνονται
και αντιλαμβάνονται ότι ειναι φτιαγμένες η μία για την άλλη,
ότι τελικά μοιάζουν...
Αναπτύσσεται μεταξύ τους μια καθαρή και φλογερή σχέση,
όπως ακριβώς είναι και οι ίδιες...
Μια σχέση που αρχίζει στη γη και συνεχίζει για πάντα στους ουρανούς
Αυτή είναι η Αγάπη που εσύ εμπνέεις σε μένα...

~Victor Hugo~