Έμπνευση δεν έχω. Έχω όμορφους ανθρώπους όμως γύρω μου. Κι αυτό μου φτάνει.Τώρα πια, που έμαθα και τα πιο σημαντικά. Τώρα πια μπορώ να το λέω.
Όλα εντάξει.
Κι ας με είχαν μάθει ότι τα όνειρα είναι ψεύτικα.
Κατάλαβα τελικά ότι, όση ψευτιά κι αν έχεις γύρω σου, άμα δεν την έχεις μέσα σου,
όλα εντάξει.
Γιατί μπορώ να διώξω ότι άσχημο φώλιαζε μέσα μου και δεν ήταν δικό μου.
Και να κρατήσω μόνο αυτά που με γεμίζουν.
Γιατί μπορώ να πω αυτά που νιώθω χωρίς να με νοιάζει το αποτέλεσμα.
Κι εγώ κι ο εαυτός μου τώρα πια τα πηγαίνουμε τέλεια.
Και ξυπνάμε το πρωί και μπορούμε και κοιτάμε έξω τον ουρανό.
Γιατί καθαρίσαμε από τις τύψεις.
Γιατί ξεσκονίσαμε συρτάρια με ευχές και ονόματα και υποσχέσεις και κρατήσαμε τα μισά απ'τα μισά απ'όσα λέγανε.
Και αποφασίσαμε ότι δεν θέλουμε λόγια πια –τα σιχαθήκαμε- αλλά πράξεις.
Το αντάλλαγμα βαρύ. Γιατί τελικά λίγοι σε αντέχουν.
Όμως αυτοί οι λίγοι αξίζουν μοναχά.
Οι λίγοι που αντέχουν. Την αλήθεια.
Αυτοί μονάχα αξίζουν.
Αυτοί που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα είναι εκεί να σε δέχονται έτσι όπως είσαι.
Με τα καλά και τα άσχημά σου – όσα κι αν είναι.
Δεν θα συμβιβαστώ - γιατί να το κάνω άλλωστε?
Όταν ξέρω πως ο καθένας τελικά έχει το ταίρι που του αξίζει.
Κι όταν το βρει,καταθέτουν τα όπλα και οι δύο.
Κι άμα είναι να σκοτωθούν, θα σκοτωθούν με τα χέρια!
Τώρα έμαθα πως δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο.
Το δύσκολο είναι να το βρεις. Μετά ξέρεις τί πρέπει να κάνεις.
να βλέπω, κι όχι απλώς να κοιτώ
Να βλέπω τους ανθρώπους - στα μάτια μερικών -όχι πολλών, των λίγων-
να βλέπω τη λάμψη αυτή την καθαρή.
Την αλήθεια τους.
Κι από τότε ξέρω.
Ότι αξίζουν στ'αλήθεια μόνο όσοι σε έχουν μέσα τους.
Αν τους κοιτάξεις μέσα στα μάτια, θα δεις…
πόσο δύσκολο μπορεί να είναι...?
2 σχόλια:
Εκπληκτικό... Το διάβασα ήδη δύο φορές... Άλλα δεν θα πω, μόνο πως μ´ έβαλες κι εμένα σε σκέψεις, πρωϊνιάτικα... Να δω πως θα κοιμηθώ.
σ'ευχαριστώ πολύ!
κ εμένα με βάζει σε σκέψεις,κάθε φορά...παρόλο που το έγραψα!
ελπίζω να τα κατάφερες τελικά!
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου