Ξέρεις αυτό που είσαι με έναν άνθρωπο και…
Κάτσε να θυμηθώ πως το λένε…
Αυτό που δεν σε ενδιαφέρει τι θα πεις γιατί ακόμη και μαλακία να είναι θα γελάσετε.
Αυτό που δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασε η μέρα όταν είστε μαζί. Όχι απλά η ώρα, η μέρα.
Αυτό που απλά σας βαράει και πάτε όπου σας κατέβει. Για ταινία, για πατινάζ, ιππασία, για πίτσα σε παγκάκι, για απλή βόλτα γύρω από το τετράγωνο, για βρώμικο, για τριήμερο σε νησί, για τριήμερο στην ζούγκλα με τον ταρζάν (ή και χωρίς τον ταρζάν).
Αυτό που όταν σου λέει ευχάριστα νέα θέλει η ψυχή σου να πηδήξει έξω από το σώμα σου και να τον/την αγκαλιάσει για να μοιραστείς την χαρά.
Αυτό που μπορεί να κάθεστε χωρίς να μιλάτε και να μην το προσέξατε.
Αυτό που θες μόνο το καλύτερο για τον άλλον γιατί αξίζει πολλά και κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου και αν δεν περνά βουτάς και το πιάνεις.
Αυτό που όταν δακρύζει δεν θες απλά να τα σκουπίζεις αλλά να τα κλάψεις εσύ για να μην σηκώνουν μόνο τα μάτια τους/της το βάρος τους.
Αυτό που καταλάθος πίνεις από τον καφέ του/της και αντί να σιχαθείς και να ζητήσεις συγνώμη, ξαφνικά τρώτε ο ένας το φαγητό του άλλου.
Αυτό που δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι γιατί η γνώμη σου για εκείνον/εκείνην αρκεί.
Αυτό που σε κάνει να παρατάς τα πάντα και να τρέχεις να συμπαρασταθείς όταν κάτι στραβώσει.
Αυτό που μπορείς να το μοιραστείς με όλο τον κόσμο χωρίς να ντρέπεσαι.
Αυτό που χαμογελώντας στρώνεις να κοιμηθείς στο πάτωμα για να μην ενοχλείς το ροχαλητό του/της.
Αυτό που δεν σε νοιάζει τι ήταν αλλά τι πρόκειται να γίνει.
Αυτό που ξέρεις πότε φοβάται στον κινηματογράφο και κλείνετε ο ένας τα μάτια του άλλου.
Αυτό που θα δώσεις λεφτά αν τα χρειάζεται και δεν σε ενδιαφέρει που θα γυρίσεις σπίτι σου με τα πόδια.
Αυτό που δεν χρειάζεται κάθε 3 και λίγο να νιώθεις καχυποψίες και ανασφάλεια γιατί τον/την εμπιστεύεσαι.
Αυτό που σε κάνει να σβήνεις το τσιγάρο από μόνος/η σου για να μην του/της κάνεις κακό.
Αυτό που κάνει την θέα που απολαμβάνετε ακόμα καλύτερη.
Αυτό που σου δίνει κουράγιο να περνάς όλα τα εμπόδια.
Αυτό που ακούς το όνομα του/της και η καρδιά σου προσπερνά έναν χτύπο και νιώθεις το στομάχι σου μία περίεργη αίσθηση.
Αυτό που όταν σου λείπει, σε κάνει να κλαίς.
Αυτό που όσοι αποπειράθηκαν να το σφραγίσουν σε μία λέξη απλώς το έκαναν κοινότυπο και μείωσαν την αξία του.
Αυτό που δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ γιατί σου βγαίνει φυσικό και αυθόρμητο.
Αυτό που δεν δίνεις δεκάρα για σένα φτάνει να είναι εκείνος/η καλά.
Αυτό που δεν θες να τελειώσει ποτέ.
Αυτό.
