Λ.Μαχαιρίτσας~Μια στιγμή,μια ζωή♫

Μια ζωή - γεμίζει μόνο με ζωές

 Στάλα μικρή - και θα την πιεις πολλές φορές

 Κάνε μια ευχή

 Να μην μας πνίξει ο ουρανός

 Να μην μας κάψει αυτό το φως

 Μια καρδιά - γεμίζει μόνο με καρδιές

 Τρώει την φωτιά - και πίνει όλες τις πηγές

 Ό,τι κι αν πεις - μεγάλος δρόμος η ζωή

Μα πιο μεγάλος η στιγμή, η στιγμή...

 Μια αγκαλιά - γεμίζει μόνο με αγκαλιές

 Χέρια γυμνά - που βάζουν λέξεις στις σιωπές

 Κάνε μια ευχή

Να μην μας πνίξει ο ουρανός

Να μην μας κάψει αυτό το φως, το φως...

Μια πληγή - την κλείνεις μόνο με πληγές

 Τραβάς γραμμή - κι αρχίζεις άλλες προσευχές

 Ό,τι κι αν πεις -μεγάλος δρόμος η ζωή

 Μα πιο μεγάλος η στιγμή
...η στιγμή...

Να δεις που θα βρεθεί κάποιος να μας πει "Θάρρος ή αλήθεια?" και δεν θα ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε.

(Μπα, εδώ δεν μας τρόμαξαν άλλα κι άλλα, τα αιώνια ρομάντζα θα μας τρομάξουν? 

Σ'αυτό το θέμα, πάντα θάρρος θα λέμε..)

"Αλήθεια θα υπάρξει κάποια στιγμή στη ζωή που θα είμαστε χαρούμενοι και δεν θα μας λείπει τίποτα?"

ήταν η ερώτηση που διάβασα κάπου και προβληματίστηκα. Υπάρχει άραγε αυτό το σημείο στη ζωή μας,που όταν και αν καταφέρουμε να το φτάσουμε,νιώθουμε ολοκληρωμένοι? Ή υπάρχει πάντα κάτι που αναζητάμε και έτσι βοηθάμε τον εαυτό μας να προχωράει πιο μπροστά? Μήπως ο άνθρωπος από μόνος του επεκτείνει τα θέλω του και τα όρια του,προκειμένου να νιώθει ότι έχει κάποιο λόγο να συνεχίζει,ότι έτσι νιώθει "ζωντανός"? Δεν είμαι σίγουρη.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι το κυνήγι της ευτυχίας δεν τελειώνει ποτέ.Ότι πάντα πρέπει να βάζεις στόχους και όταν τους ολοκληρώνεις,να δημιουργείς ένα καινούριο. Και πάλι από την αρχή...
Απλά πρέπει στο κυνήγι αυτό να έχεις τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου.
Να έχετε τους ίδιους στόχους,τα ίδια όνειρα και πάνω από όλα να περνάτε καλά μαζί.
Μόνο έτσι θα μπορείτε να συμβαδίσετε και να πάτε παρακάτω... 
Και ίσως στο τέλος,αν είστε τυχεροί,
να νιώθετε τόσο ολοκληρωμένοι σαν να έχετε κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο...