Ξέρεις τι λάθος έκανα πάντα? Δικαιολογούσα. Όχι τον εαυτό μου, τους άλλους. Μια ζωή τους άλλους! Πάντα έβρισκα κάποιο ελαφρυντικό εκεί που δεν υπήρχε, και πάντα έβρισκα κάτι να ρίξω πάνω μου. «Μήπως δεν έπρεπε να πω αυτό?» «Μήπως δεν έπρεπε να μην κάνω το άλλο?» Μήπως, μήπως, μήπως…Στοπ.

Από πότε αυτό που σκεφτόμαστε ή που λέμε ενώ το νιώθουμε είναι κακό? Από την στιγμή που κάνεις αυτό που αισθάνεσαι κι αυτό που θες, ποιος μπορεί να σου πει ότι κάτι από αυτά είναι «λάθος»?

Θα σου πω εγώ. Κανείς.

Είναι ίσως από τα λίγα πράγματα για τα οποία δεν μπορεί να σε κατηγορήσει κάποιος. Όταν κάνεις αυτά που νιώθεις, αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο και αυτά που σε γεμίζουν, τότε δεν μπορεί κανείς να σε κατηγορήσει.

Και να σου πω και κάτι? Λίγες φορές είπα ή έκανα αυτά που πραγματικά ένιωθα.. Σκεφτόμουν πάντα το «μετά» ή την «περηφάνια» μου και άφηνα τις στιγμές να περνάνε έτσι. Αυτό όμως ήταν λάθος.

Κατάλαβα λοιπόν ότι η ζωή σου φέρνει κάποια πράγματα για να τα ζήσεις εκείνη την στιγμή, όχι για να σκέφτεσαι το μετά και το πριν… Κι αν είναι να φας τα μούτρα σου ας τα φας… Τουλάχιστον θα τα φας γιατί το έζησες. Και πίστεψέ με, είναι καλύτερο από το να τα φας χωρίς να το έχεις ζήσει κιόλας. Μόνοι μας τα κάνουμε  πολύπλοκα τα πράγματα, στην πραγματικότητα είναι τόσο απλά… Όλα θέμα επιλογών είναι άλλωστε. Γιατί όπως άκουσα και σε μια πετυχημένη φράση πρόσφατα 

«Ο έρωτας είναι σαν το κατούρημα, αν κρατηθείς λίγο σου φεύγει»!

Γι’αυτό λοιπόν τώρα θέλω κάτι τρελό. 

Θέλω αυτόν που θα έρθει και θα μου ζητήσει να κάνουμε «κάτι exciting» που λέει και η φίλη μου η Γιάννα.Ό,τι κ αν είναι αυτό.

Θυμάσαι στην ταινία «Αγάπα με αν τολμάς» το παιχνιδάκι που παίζανε οι δύο πρωταγωνιστές?

Η ερώτηση ήταν “Cap ou pas cap?” και η απάντηση ήταν πάντα μία: "Cap".

Ε λοιπόν αυτό θέλω.

Να έρθει κάποιος και να μου πει “Cap” και εγώ να του φωνάζω «Είσαι τρελός?!?!?» αλλά να τον ακολουθώ. Όπου κι αν με οδηγεί - χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο.

Δεν θέλω συμβιβασμούς και μιζέρια.

Η ζωή είναι μικρή γι’αυτά, αλλαγές και καινούρια πράγματα χρειάζομαι…

Θέλω αυτόν που θα κάνει την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα μέχρι την επόμενη φορά που θα τον δω. Αυτόν που θα με κάνει να γελάω μέχρι να πονέσει η κοιλιά μου.

Αυτόν που θα με κάνει να τον σκέφτομαι όλη μέρα και να έχω αυτό το ηλίθιο χαμόγελο. 

Αυτόν που θα με κάνει να τον ερωτευτώ.

-Και άμα τον βρω, δεν πάνε και οι περηφάνιες και οι καχυποψίες να…?
Ας πάνε….-