Μια ζωή ρε γαμώτο,μια ζωή αυτό παθαίνω.
Τα μπερδεύω όλα μες στο κεφάλι μου,τα κάνω μόνη μου κουβάρι και μετά ψάχνω να βρω την άκρη.
Κάποτε ούρλιαζα και χτυπιόμουν πώς όλα είναι θέμα "σωστού timing" και τελικά έφτασα ν'αμφισβητώ τον ίδιο μου τον εαυτό, την ίδια μου την διαίσθηση! Όλα θέμα σωστού timing είναι... πάντα ήταν...
Δεν υπάρχουν λάθος άνθρωποι στη ζωή μας,μόνο λάθος στιγμές για να μπουν σ'αυτή...
Απλά ακόμα κι αν βρεθεί ο "σωστός" άνθρωπος, αν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, αν δεν είστε και οι δύο στο ίδιο σημείο την ίδια ώρα, δεν θα καταλήξει πουθενά. Ίσως χρειαστούν μήνες, μπορεί και χρόνια για να φτάσετε εκεί. Αν είναι να φτάσετε όμως, θα φτάσετε. Έστω και με καθυστέρηση. Έστω κι αν στο ενδιάμεσο ανήκετε και οι δύο κάπου αλλού, έστω και αν απογοητευτείτε από τους ανθρώπους γύρω σας.
Απογοήτευση.
Νομίζω πως για'μένα δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα.
Το να με πληγώσεις μπορώ να το αντέξω.Το να με απορρίψεις θα το ξεπεράσω.
Το να με απογοητεύσεις όμως,όταν έχω πιστέψει τόσο πολύ σ'εσένα,είναι το χειρότερό μου.
Πώς μπορείς να αγνοήσεις την απογοήτευση?
Κάποιος γύρισε και μου είπε πως "δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο" και πως "όταν κάποιος βρει το ταίρι του τότε θα γίνουν τα πάντα ώστε στο τέλος να είναι μαζί".Και έχω καταλήξει τελικά ότι συμφωνώ...
Όταν είσαι με τον άλλον θα πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και να σε δέχεται έτσι ακριβώς όπως είσαι.
Όλα όσα έχεις να είναι αυτά που ζητάει και όλα όσα είσαι να τον κάνουν ευτυχισμένο.
Να μην θέλει να αλλάξεις τίποτα.Για αυτόν,να είσαι τέλεια.
Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να τον πείσεις για όλα αυτά.Δεν χρειάζεται να βάζεις στην άκρη εγωισμούς και μικροπρέπειες - αυτά δεν υπάρχουν. Όταν έχεις βρει το άλλο σου μισό,δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα παραπάνω από το να είσαι ο εαυτός σου.
Ούτε να δικαιολογείσαι γι'αυτό. Σε ξέρει και τον ξέρεις.
Και αυτό είναι συναίσθημα που σε ολοκληρώνει...Δεν σε κουράζει,δεν το βαριέσαι.Δεν αμφιβάλλεις ποτέ.Μπορεί κάποιες φορές - αλλά κι αυτό διαρκεί λίγο, γιατί μέσα σου ξέρεις.
Υπήρξαν στιγμές που έχασα τον εαυτό μου, που έχασα όλα όσα πίστευα και είχα ζήσει μέχρι τώρα.
Κι αν αναρωτιέσαι,όχι,δεν είναι τυχαίο που απέκτησα ξανά έμπνευση.
Δεν ψάχνω τίποτα, ούτε βιάζομαι για κάτι πλέον. Ίσως να υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έχω κουραστεί και να συγκρίνω καταστάσεις χωρίς να πρέπει. Μπορεί και να κάνω καλά - δεν μπορώ να είμαι σίγουρη. Το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου όμως - δεν μου αρκεί πια το λίγο και δεν θα συμβιβαστώ με αυτό. Δεν το κάνω επίτηδες, απλά μετά από πολλούς μήνες αναθεώρησης έβαλα κάποια όρια μέσα μου και πάει καιρός από τότε...
Γύρισες και μου είπες πως "για να καταλάβει ο άλλος τί έχασε,εξαφανίσου.η απουσία ενοχλεί."
Πόσο δίκιο έχεις! Το πιστεύω κι εγώ αυτό...Όλα φαίνονται μέσα στο χρόνο, τα λάθη, τα πάθη, τα σωστά... Ξέρεις τί φοβόμουν πάντα όμως? Μήπως είναι πολύ αργά... Μήπως ο χρόνος τα σβήσει όλα... Και τότε? Πόσο κρίμα θα είναι τότε?
Η αγάπη δεν είναι συνήθεια, όσο κι αν πικραίνει κάποιους αυτό. Δεν βολεύεσαι, δεν βαριέσαι, δεν κουράζεσαι. Είναι κάθε μέρα καινούρια. Δεν προσπαθείς γι'αυτή, σου βγαίνει αβίαστα.
Ξέρεις αυτό που θες να είσαι κάθε μέρα με τον άλλον,να κάνεις τα πάντα μαζί του,να σε κάνει ευτυχισμένο και να μην μπορείς ούτε μια μέρα μακρυά του? Ε αυτό.
Αν δεν έχεις αυτό, τότε κάτι πάει λάθος. Μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα.
Μπορεί αυτή να είναι απλά η δική μου οπτική γωνία.Αλλά όπως λέει και μια αγαπημένη μου φράση:
"Είμαι κάποια που ψάχνει την αγάπη.
Την αληθινή αγάπη.
Εξωφρενική,άβολη,ολοκληρωτική,δεν-μπορούμε-να-ζήσουμε-ο-ένας-χωρίς-τον-άλλον αγάπη" :)
Αν με ρωτάς,φυσικά και πιστεύω ότι υπάρχει.
Κι όσοι έχουν καταφέρει να την ζήσουν είναι πολύ τυχεροί.
Όλα θέμα χρόνου είναι... Ίσως τελικά όσο κυνηγάς το άλλο σου μισό, να μην βλέπεις ότι είναι μες στα μάτια σου. Ίσως να σου πάρει καιρό να το καταλάβεις. Ίσως να είσαι ακόμα στο ψάξιμο!
Ένα όμως είναι σίγουρο: Αν το βρεις, και ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, θα είσαι μαζί του.
Μην συμβιβάζεσαι με λιγότερα από αυτά που μπορείς να δώσεις - γιατί σ'αυτή την ζωή ό,τι δίνεις παίρνεις - ή όχι?
Όπως και να'χει πάντως, ο καθένας τελικά βρίσκει τον δρόμο του.
Αρκεί να κάνεις πάντα αυτό που νιώθεις μέσα σου - αυτό πάντα στο τέλος αποδυκνείεται ότι είναι και το πιο σωστό!
ΥΓ. Στο υποσχέθηκα πως η επόμενη ανάρτηση θα είναι εμπνευσμένη από'σένα! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και το τόσο όμορφο συναίσθημα που μου βγάζεις! Μπορεί να μην σε έχω δει ποτέ,αλλά νιώθω ότι σε ξέρω χρόνια. Να περνάς καλά και να προσέχεις:)
