24/8/10

-“Μάντεψε πόσο σ αγαπώ!” είπε...
-“Ω! δε νομίζω ότι μπορώ να το μαντέψω αυτό!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.
-“Τόσο πολύ!” είπε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι ανοίγοντας τα χέρια του όσο πιο πλατιά μπορούσε. Ο Μεγάλος Καστανός Λαγός είχε μεγαλύτερα χέρια...
-“Εγώ όμως αγαπώ ΕΣΕΝΑ τόσο πολύ!” είπε.
Χμ, αυτό είναι πολύ , σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι.
-“Σ αγαπώ τόσο, όσο ψηλά μπορώ να φτάσω!” είπε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι.
-“Κι εγώ σ αγαπώ τόσο, όσο ψηλά μπορώ ΕΓΩ να φτάσω!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.
Αυτό είναι αρκετά ψηλά, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. Θα ήθελα κι εγώ να είχα χέρια τόσο μεγάλα...
Τότε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι είχε μια καλή ιδέα. Στηρίχτηκε στο έδαφος με τα χέρια του και έφτασε με τα πόδια του όσο πιο ψηλά μπορούσε στον κορμό του δέντρου.
-“Σ αγαπώ μέχρι τα πόδια μου!” είπε.
-“Κι εγώ σ αγαπώ μέχρι τα πόδια σου!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός σηκώνοντας το Μικρό Καστανό Λαγουδακι πάνω από το κεφάλι του.
-“Σ αγαπώ τόσο όσο μπορώ να πηδηξω!” είπε γελώντας το Μικρό Καστανό Λαγουδακι πηδώντας πάνω κάτω...
-“Αλλά εγώ σ αγαπώ όσο ΕΓΩ μπορώ να πηδηξω!” χαμογέλασε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός- και πήδηξε τόσο ψηλά που τα αυτιά του άγγιξαν τα κλαδιά του δέντρου.
Πολύ ψηλό πήδημα, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι....Αχ να πηδούσα κι εγώ τόσο ψηλά!

-“Σ αγαπώ από δω μέχρι το ποτάμι!”, φώναξε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι.
-“Σ αγαπώ και μετά από το ποτάμι, πάνω από τους λόφους!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.
Είναι πράγματι πολύ μακριά, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό λαγουδακι... Είχε νυστάξει πολύ για να σκεφτεί περισσότερο. Τότε κοίταξε μέσα από τους θάμνους την μεγάλη μαύρη νύχτα. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από τον ουρανό...
-“Σ αγαπώ μέχρι το φεγγάρι!”, είπε και τα μάτια του έκλεισαν...
-”Ω αυτό είναι πολύ μακριά!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.
-“Είναι πολύ μακριά”....
Ο Μεγάλος Καστανός Λαγός έβαλε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι στο κρεβάτι του. Έσκυψε και το φίλησε στο μέτωπο...
Μετά ξάπλωσε δίπλα του και ψιθύρισε με χαμόγελο:
-“Σ αγαπώ μέχρι το φεγγάρι- ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΞΑΝΑ!”.

Photobucket

*να θυμάστε πάντα : το φεγγάρι ενώνει όλους τους ερωτευμένους:)*

23/8/10

Έψαξα να βρω τα πιο όμορφα χρώματα…
Photobucket
και μάζεψα λουλούδια...
Photobucket
κοίταξα ώρες ατέλειωτες θάλασσες και ουρανό...
Photobucket
ηλιοβασιλέματα...
Photobucket
ανατολή...
Photobucket
και τα πουλιά...
Photobucket
και το ουράνιο τόξο…
Photobucket
μα απ’όλα όσα αντίκρισα ένα με μάγεψε μονάχα…
το ωραιότερο γαλάζιο, το πιο βαθύ και φωτεινό…
το χρώμα των ματιών σου!
100_2172--1

Έψαξα να βρω τα πιο ευωδιαστά αρώματα…
Photobucket
και μύρισα τον άνεμο η άνοιξη σαν μπαίνει και άνθη και αρώματα πανάκριβα..
Photobucket
και τη βροχή που πέφτει…
Photobucket
μα απ’όλα όσα μύρισα ένα με πλάνεψε μονάχα…
το πιο ωραίο άρωμα που δεν θα το ξεχάσω...με ταξιδεύει,με μεθά…
το άρωμα του κορμιού σου!
Photobucket


Έψαξα να βρω τον πιο ωραίο ήχο…
Photobucket
κι άκουσα πουλιά να κελαηδούν...
Photobucket
το θροίσμα των φύλλων...
Photobucket
και το νεράκι που κυλά...
Photobucket
και μελωδίες από όργανα αρμονικά δεμένες…
Photobucket 
μα απ’όλους όσους άκουσα ένας με μάγεψε μονάχα….
με γαληνεύει πάντοτε… τόσο γλυκός και τρυφερός…
ο ήχος της φωνής σου!
Photobucket


Έψαξα να βρω την πιο ωραία εικόνα…
Photobucket
κι είδα βουνά...
Photobucket
και θάλασσες...
Photobucket
και δάση και τοπία…
Photobucket
μα απ’όλες όσες κοίταξα μια με μάγεψε μονάχα…
με ηρεμεί σαν την κοιτώ… γεμάτη αρμονία…
και είναι η μορφή σου!
Photobucket


Έψαξα να βρω την ευτυχία κάπου…
Photobucket
και πλούτη μάζεψα πολλά...
Photobucket
και όλο τον κόσμο γύρισα και γνώρισα τη δόξα...
Photobucket
και ανθρώπους και κουλτούρες και γεύτηκα τα πάντα…
Photobucket
μα ύστερα κατάλαβα πως όλα όσα ψάχνω μόνο σε ένα θα τα βρω…
Photobucket
και χρώματα και αρώματα και μουσικές και εικόνες και όλη την ευτυχία…
Photobucket
και είναι στη μοναδική και πολύτιμη ύπαρξή σου...
Photobucket

19/8/10


Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες που έχετε.
Αγάπη να ερωτευεσαι τις διαφορές σας.
Τόσο απλά.

9/8/10

Μια φορά κι έναν καιρό, που λέτε παιδιά,υπήρχε ένας πρίγκιπας που δεν ήξερε πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται στις πριγκίπισσες...Και γι' αυτό μια μάγισσα-μια καλή μάγισσα και όχι κακιά όπως λέει το παραμύθι- τον έκανε βάτραχο...
Ο λόγος που η μάγισσα έκανε τον πρίγκιπα βάτραχο ήταν για να τον διδάξει...
Να τον κάνει να καταλάβει ότι ο έρωτας, για να είναι έρωτας αληθινός, πρέπει να σε μεταμορφώνει: να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, να γίνεις καλός και τρυφερός, γενναίος και δυνατός, προστατευτικός και έξυπνος, άξιος εραστής -- αυτό το τελευταίο δεν το λέει το παραμύθι, φυσικά, γιατί απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά, αλλά επειδή εσείς είστε μεγάλα παιδιά, σας δίνω το λόγο μου πως η καλή η μάγισσα εννοούσε και αυτό...
Έτσι, ο πρίγκιπας-βάτραχος περίμενε τον έρωτα για να ξαναγίνει πρίγκιπας,
γιατί, όντας βάτραχος, κατάλαβε πόσο σημαντικό είναι να υπηρετεί τον έρωτα και πόσα έχανε που δεν έκανε τα χατίρια της πριγκίπισσάς του...
Γι' αυτό τον πρίγκιπα-βάτραχο, το ξέρετε άλλωστε, βρέθηκε η πριγκίπισσα που τον ερωτεύτηκε, που καταδέχτηκε να φιλήσει έναν τόσο άσχημο βάτραχο κι αυτός να γίνει τελικά ο πρίγκιπάς της...

Οι σημερινοί πρίγκιπες-βάτραχοι όμως, που λέτε παιδιά, για κάποιο περίεργο λόγο, επιμένουν να παραμένουν βάτραχοι όσα φιλιά κι αν τους δώσεις, όσες κατευθύνσεις, όσους δρόμους κι αν τους δείξεις, όσα μυστικά κι αν τους αποκαλύψεις για να βρουν τον έρωτα...
Έβγαλα, λοιπόν, το συμπέρασμα πως οι σημερινοί πρίγκιπες-βάτραχοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν αληθινές πριγκίπισσες...
Τις κοιτάνε από δω, τις εξετάζουν από κει, βλέπουν ότι έχουν παρουσία και χαρακτήρα πριγκίπισσας αλλά, παρόλα αυτά, αρνούνται να αφεθούν στο γλυκό φιλί της και... γυρνάνε μάγουλο...
Και, για να σας πω την αλήθεια,υπάρχουν ακόμα πιο ανόητοι πρίγκιπες-βάτραχοι...
Αυτοί που μέσα σ' αυτά τα χρόνια που παραμένουν βάτραχοι, δεν έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν την παρατήρηση που τους προσφέρει η απόσταση από τις πριγκίπισσες και αντί να δείχνουν τη λαχτάρα τους για το απελευθερωτικό φιλί τους και να το αποζητάνε, να αποζητάνε τον έρωτα που θα τους ελευθερώσει και θα τους κάνει αληθινούς πρίγκιπες, προσπαθούν να την απαξιώσουν, να την υποτιμήσουν, λέγοντας πως δεν είναι τάχα πριγκίπισσα, πως κάνει τσαλίμια και λέει ψευτιές...
Και τελικά φτάνουν να αμφισβητούν ακόμα την ίδια την ύπαρξη της πριγκιπίσσης...


Μην είσαι φοβιτσιάρης και μίζερος, βάτραχε-πρίγκιπά μου!

Οι πρίγκιπες σκοτώνουνε και δράκους και κακούς για να

ελευθερώσουνε την πριγκίπισσά τους και να τη σώσουνε απ' τη

μοναξιά.

Έτσι μόνο θα σωθείς, γιατί κι εκείνη θα σε σώσει :)


Photobucket

4/8/10

Αυτή η ιστοριούλα έγινε Αύγουστο μήνα
-Θα φύγω, είπε ένα πρωινό μια λέξη,
-ουφ, βαρέθηκα στη γειτονιά του άλφα
-Τρελάθηκες; τη μάλωσαν οι γείτονες,
για σοβαρέψου λίγο, η θέση είναι σου εδώ, μαζί μας...
Αυτά κι άλλα πολλά της έλεγαν μα εκείνη έκανε πως δεν άκουσε
Φόρεσε τα καλά της και μια και δυο ξεκίνησε...
-Γύρνα πίσω, α γ α π ώ έεει... γύρνα πίσω...
Ήταν η λέξη ΑΓΑΠΩ.
Μεσάνυχτα και κάτι γλίστρησε αθόρυβη στη γειτονιά του βήτα
Βάσανα, βογκητά, βουή εδώ,
Της μαύρισε η καρδιά στη γειτονιά του βήτα
Άνοιξε βήμα και τσουπ...
Να’τηνε στη γειτονιά του γάμα
Ούτε κι εδώ της άρεσε...
Στη γειτονιά του δέλτα ξάπλωσε αποσταμένη στον ίσκιο κάποιου δέντρου
Είπε να ονειρευτεί και ονειρεύτηκε να σεργιανούνε με πανσέληνο σ' ένα λιβάδι ασημί
Κι ήταν καλό σημάδι!
Κολύμπησε στη θάλασσα του θήτα ύστερα
Και μάζεψε μια αγκαλιά λουλούδια στου λάμδα τα λιβάδια
Αύγουστος μήνας κι άνθησαν στο πέρασμά της τα λουλούδια
Κι ήταν κι αυτό καλό σημάδι!
Μια αγκαλιά λουλούδια...
"Σε ποιον να τα χαρίσω;" συλλογίστηκε, "μια αγκαλιά λουλούδια και δεν έχω κανέναν"
Τότε κατάλαβε, πρώτη φορά, πως ήταν μόνη...
Πως μοναξιά, ίσως, πήγαινε να πει
να τριγυρνάς δίχως σκοπό με μια αγκαλιά λουλούδια
Μπαινόβγαινε ανόρεχτα στις γειτονιές τώρα
Απ' όπου πέρναγε "μείνε μαζί μας, αγαπώ" της έλεγαν...
Μια λέξη της ψιθύρισε "α γ α π ώ σε θέλω"
"Κοίταξέ με, α γ α π ώ" της λέει μια άλλη
Μα το α γ α π ώ ήταν αλλού...
Μόνο σκεφτότανε πώς θα τη βρει τη λέξη που της ταίριαζε...
Κι όταν την έβρισκε, αν την έβρισκε,
αλήθεια πώς θα καταλάβαινε πώς ήταν αυτή και όχι άλλη;
Έπρεπε να τη συναντήσει πριν μαραθούνε τα λουλούδια
Έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε...
Μια νύχτα που έσταζε φεγγαρόφωτο ξεστράτισε στη γειτονία του σίγμα
Κάτι της έλεγε: εδώ, εδώ...
Και ξαφνικά άρχισε η καρδιά της να ΧΟΡΕΥΕΙ
μ' ένα γλυκό ρυθμό κάτι σαν θρόισμα μαζί και φλοίσβος...
Ήταν μια λέξη τόση δα, και το 'νιωσε αμέσως πως αυτή ζητούσε...
Μόνο αυτή...
-Πώς σε λένε;
-Σε.
-Σκέτο Σ ε;
-Ναι, σκέτο. Και σένα;
-Α Γ Α Π Ω.
Με μια υπόκλιση της γέμισε την αγκαλιά λουλούδια…
Κι εκείνη, με φωνή που λίγο έλειψε να σβήσει, τη ρώτησε
-Και γιατί διάλεξες εμένα;
-Γιατί είσαι συ, γιατί 'μαι εγώ, γι' αυτό...!
Γι' αυτό, λοιπόν τη μια νύχτα ήρθανε κοντά,την άλλη ακόμη πιο κοντά,
την τρίτη γίναν ένα και μείναν έτσι...
Μοιράζονταν στα δύο ένα πορτοκάλι,ένα κρουασάν,
κι ένα φαρφουρένιο γέλιο μοιράζονταν στα δύο,φορούσανε το ίδιο κόκκινο πουλόβερ
Κι ένα σωρό άλλα πράγματα...
Κι ένα πρωί, χαράματα,
τρυπώσανε στη γειτονιά του δέλτα
να σβήσουνε το δεν
Περνώντας απ' το λάμδα
μουτζούρωσαν στα γρήγορα το λίγο
και πήρανε μαζί τους
το πολύ, το πάντα ...
Ύστερα, ζωγράφισαν ένα μεγάλο θαύμα θαυμαστικό,
το φούσκωσαν σαν αερόστατο και ταξιδεύουν από τότε
σ' ερωτικές ιστοριούλες με… καλό τέλος!

Photobucket

2/8/10



"Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε.
Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο.
Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια."

Νίκος Δήμου ~ "Ολιγόστιχα"

1/8/10

Επειδή η λογική τελειώνει
εκεί που αρχίζεις εσύ
Και μ’ένα σου άγγιγμα
όλα γκρεμίζονται και πάλι
χτίζονται από την αρχή
Και οι γαλαξίες και τ’αστέρια
χορεύουν μέσα μου ως το πρωί
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

Επειδή χαράζεις καινούργιες πληγές στο κορμί μου
και γίνομαι χώμα και σάρκα και αίμα
και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου
κι οι άγρυπνες νύχτες
φεύγουν πέρα μακριά απ’τη ζωή μου
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες
"επειδή" να σου πω
και μόνο στα χέρια σου νιώθω
ατόφιος εγώ
κι όπου κι αν ψάξω στις γωνιές
του μυαλού μου εσένα θα βρω
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

Επειδή γεμίζεις πουλιά και χρώματα
κάθε αίσθησή μου
κι ένας τυφλός ανάβει ένα φως
να δει βαθιά μες στη συνείδησή μου
και δε μού’ μεινε ούτε μια ντροπή
να φτύσω πάνω της μ’όλη τη δύναμή μου
Γι’αυτό σ’αγαπώ...

~Νίκος Καστρινός -Αν αγαπάς αληθινά~