30/4/11

Ο έρωτας θέλει ταχύτητα~



"Ο έρωτας δεν θέλει χρόνο...ο έρωτας θέλει ταχύτητα...
Χρόνο θέλει αυτός ο μύθος της αγάπης, γιατί πρόκειται περι μύθου.
Η αγάπη δηλαδή είναι,πως να το πω τι είναι η αγάπη...
Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας..."


~Κική Δημουλά~

28/4/11

Διάβασα αυτό σε ένα blog σήμερα και ήταν ότι ακριβώς σκεφτόμουν:
"Έλα μια μέρα να με πάρεις από το χέρι, να με αγκαλιάσεις, να με φιλήσεις. Και αν δεν αισθανθείς κάτι, διώξε με μακριά.Αν αισθανθείς όμως, κράτα με και μη με αφήσεις. Για κανένα λόγο."
Τρέχω από την αλήθεια μου, χρόνια τώρα την αποφεύγω και νομίζω ότι με αυτό τον τρόπο την νικάω.
Πώς μπορείς να αποφύγεις τον εαυτό σου όμως? Όσο και να τρέχεις, δεν γίνεται.
Γι'αυτό σήμερα σταμάτησα να τρέχω -κουράστηκα και σταμάτησα. Και είπα να τον αντικρύσω, να τα βάλουμε όλα κάτω και να τα συζητήσουμε.
Επιλέγω να κοιτάξω την αλήθεια και να κάτσω ακίνητη, μετά απο πολύ καιρό που τρέχω μακριά της. Και όπου με βγάλει.
Ένας φίλος μου είπε
"είσαι πολύ αυθεντική,μην αλλάξεις..σε λατρεύω,μην αλλάξεις!"
Δεν αλλάζω.
Ο κόσμος μου είναι ροζ -πάντα ήταν και πάντα θα είναι.
Μ'αρέσει να τα πηγαίνω καλά με τους άλλους -με τον εαυτό μου τα χάνω πού και πού αλλά τα βρίσκουμε πάλι.
Είμαι παράξενη,είμαι ιδιότροπη...Θέλω και δεν θέλω. Θέλω χρόνο αλλά θέλω να το ζήσω τώρα.
Αν δεν με κρατήσεις σφιχτά θα σου φύγω -αν το παρακάνεις,θα νιώσω ότι με πνίγεις.
Περίεργος άνθρωπος,το ξέρω...Δεν βαριέσαι!
Όσο για την σχέση μου με τον έρωτα... Μεγάλο καθίκι, δεν νομίζω ότι με συμπαθεί κ πολύ.
Λες και δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει και κυνηγάει εμένα...
Του ξεφεύγω όμως,μην αγχώνεσαι...
Μια φορά να με έχει πετύχει... το πολύ δυο -και τί κατάλαβε?
Προσπαθεί να με αποπάρει μάλλον, αλλά συνεχίζω ακάθεκτη και του την σπάω.
Ο κόσμος μου είναι ροζ... Κι αν δεν σου αρέσει αυτό το χρώμα δεν πειράζει...
Θα ήθελα να βάλουμε κ λίγο απ'το δικό σου για να σπάσουμε την μονοτονία!
Μαύρο,κόκκινο,μπλε.. Όποιο θες εσύ...
Προσποιούμαι ότι δεν φοβάμαι, αλλά η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι περισσότερο από'σένα.
Φοβάμαι μήπως τελικά υπάρχει όντως αυτός που μπορεί να καταλαβαίνει αυτό που σκέφτομαι
-όλοι οι άλλοι απλά υπέθεταν και η αλήθεια είναι ότι δεν έπεφταν ποτέ μέσα-
Αυτή είναι η αλήθεια μου λοιπόν και την λέω σ'εσένα. Φοβάμαι.
Πάω πίσω για να πάρω φόρα κ αυτό είναι το λάθος μου
Αυτό που χρειάζομαι είναι ένα-ένα βήμα την φορά.Αργά και σταθερά.
Δεν θέλω να βιάζομαι πλέον. Αυτό είναι το λάθος μου...
Και δεν θα το ξανακάνω πια,το υπόσχομαι -σ'εσένα,στον εαυτό μου.
Νομίζω ότι ζητάω πολλά,αλλά αυτό που πραγματικά θέλω
είναι κάποιον να μου κρατάει το χέρι και να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά.
Μην ακούς τί λέω άλλες φορές -τώρα άκουσέ με που μου βγαίνουν όλα
-όχι τα μισά απ΄τα μισά,όλα.
Τίποτα άλλο δεν θέλω,τα άλλα έρχονται από μέσα.
-Άντε και κανα παραμύθι πού και πού,για να κοιμάμαι ήρεμη:)


22/4/11

Πάντα ζητούσα έξω από'μένα δύναμη και αυτοπεποίθηση,μα αυτά έρχονται από'μέσα...
Πάντα βρίσκονται εκεί! 
Μπορείς να υπερνικήσεις καθετί αρνητικό αν συνειδητοποιήσεις 
πως η μόνη δύναμη που έχει πάνω σου είναι η πίστη σου σ'αυτό...
Πίστεψε σ'αυτό που έχουμε,είναι πιο δυνατό...!!!....
Νιώσε με...
Η ευτυχία δεν βρίσκεται στο να μην αποτυγχάνεις ποτέ,
αλλά στο να ξανασηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις...

18/4/11

"-Τι σημαίνει «εξημερώνω»; είπε ο μικρός πρίγκιπας...
- Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».
- Δημιουργώ δεσμούς;
- Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. 
Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω πως μ' έχει εξημερώσει..
[...]
-Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!
- Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.
- Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα ετοιματζίδικα, φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους εμπόρους. Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από μένα, όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε. Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να 'ρχεσαι και να κάθεσαι κάπως πιο κοντά σε μένα ...

Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.

- Θα 'ταν καλύτερα να 'ρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν, για παράδειγμα, πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις κιόλας εγώ θ' αρχίσω να 'μαι ευτυχισμένη. Όσο θα προχωρεί η ώρα, τόσο περισσότερο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις κιόλας θ' αρχίσω να εκνευρίζομαι και ν' ανησυχώ. Θα 'χω ανακαλύψει το τίμημα της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα 'ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα, δεν ξέρω ποια, ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ' αρχίσω να καρδιοχτυπώ... Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.

- Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού. Κάτι που κάνει κάποια μέρα να 'ναι διαφορετική από τις άλλες μέρες, μια ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια τυπικότητα στους κυνηγούς. Την Πέμπτη χορεύουν με τις κοπέλες του χωριού. Τότε, η Πέμπτη είναι μια μέρα υπέροχη! Κατηφορίζω για περίπατο μέχρι τ' αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν κάθε φορά που θα τους ερχόταν το κέφι, οι μέρες θα 'μοιαζαν όλες ίδιες, με αποτέλεσμα να μην έχω εγώ ποτέ διακοπές.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:

- Αχ! είπε η αλεπού ... Θ' αρχίσω τα κλάματα.
- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
- Μα συ θα βάλλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε! - Κάτι κερδίζω, είπε η αλεπού είναι το χρώμα του σταριού.
Ύστερα πρόσθεσε:
-Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
- Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό.

Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να πάει να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα...
-Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου, ακόμη δεν είσαστε, τους είπε. Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και σεις δεν έχετε εξημερώσει κανένα. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Κι εκείνη δεν ήταν παρά όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως εγώ την έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα έδειξαν να τα 'χουν πειράξει πολύ τα λόγια του μικρού πρίγκιπα.

- Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, πρόσθεσε. Κανείς δεν θα μπορούσε να πεθάνει για σας. Σίγουρα, κάποιος τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι θα νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα, από μόνο του αυτό, είναι πιο σημαντικό από όλα εσάς, γιατί εγώ το ποτίζω, το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι αυτό που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί αυτό είναι που του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο ή τρεις που τις άφησα για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί αυτό είναι εκείνο που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή, μάλιστα, μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου.

Και γύρισε προς την αλεπού.

- Γεια σου, είπε ...
- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό:
Δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.
- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου ... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου ...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει..."