★Καλά Χριστούγεννα σε όλους!★

Ξέρεις αυτό που είσαι με έναν άνθρωπο και…

Κάτσε να θυμηθώ πως το λένε…

Αυτό που δεν σε ενδιαφέρει τι θα πεις γιατί ακόμη και μαλακία να είναι θα γελάσετε.

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασε η μέρα όταν είστε μαζί. Όχι απλά η ώρα, η μέρα.

Αυτό που απλά σας βαράει και πάτε όπου σας κατέβει. Για ταινία, για πατινάζ, ιππασία, για πίτσα σε παγκάκι, για απλή βόλτα γύρω από το τετράγωνο, για βρώμικο, για τριήμερο σε νησί, για τριήμερο στην ζούγκλα με τον ταρζάν (ή και χωρίς τον ταρζάν).

Αυτό που όταν σου λέει ευχάριστα νέα θέλει η ψυχή σου να πηδήξει έξω από το σώμα σου και να τον/την αγκαλιάσει για να μοιραστείς την χαρά.

Αυτό που μπορεί να κάθεστε χωρίς να μιλάτε και να μην το προσέξατε.

Αυτό που θες μόνο το καλύτερο για τον άλλον γιατί αξίζει πολλά και κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου και αν δεν περνά βουτάς και το πιάνεις.

Αυτό που όταν δακρύζει δεν θες απλά να τα σκουπίζεις αλλά να τα κλάψεις εσύ για να μην σηκώνουν μόνο τα μάτια τους/της το βάρος τους.

Αυτό που καταλάθος πίνεις από τον καφέ του/της και αντί να σιχαθείς και να ζητήσεις συγνώμη, ξαφνικά τρώτε ο ένας το φαγητό του άλλου.

Αυτό που δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι γιατί η γνώμη σου για εκείνον/εκείνην αρκεί.

Αυτό που σε κάνει να παρατάς τα πάντα και να τρέχεις να συμπαρασταθείς όταν κάτι στραβώσει.

Αυτό που μπορείς να το μοιραστείς με όλο τον κόσμο χωρίς να ντρέπεσαι.

Αυτό που χαμογελώντας στρώνεις να κοιμηθείς στο πάτωμα για να μην ενοχλείς το ροχαλητό του/της.

Αυτό που δεν σε νοιάζει τι ήταν αλλά τι πρόκειται να γίνει.

Αυτό που ξέρεις πότε φοβάται στον κινηματογράφο και κλείνετε ο ένας τα μάτια του άλλου.

Αυτό που θα δώσεις λεφτά αν τα χρειάζεται και δεν σε ενδιαφέρει που θα γυρίσεις σπίτι σου με τα πόδια.

Αυτό που δεν χρειάζεται κάθε 3 και λίγο να νιώθεις καχυποψίες και ανασφάλεια γιατί τον/την εμπιστεύεσαι.

Αυτό που σε κάνει να σβήνεις το τσιγάρο από μόνος/η σου για να μην του/της κάνεις κακό.

Αυτό που κάνει την θέα που απολαμβάνετε ακόμα καλύτερη.

Αυτό που σου δίνει κουράγιο να περνάς όλα τα εμπόδια.

Αυτό που ακούς το όνομα του/της και η καρδιά σου προσπερνά έναν χτύπο και νιώθεις το στομάχι σου μία περίεργη αίσθηση.

Αυτό που όταν σου λείπει, σε κάνει να κλαίς.

Αυτό που όσοι αποπειράθηκαν να το σφραγίσουν σε μία λέξη απλώς το έκαναν κοινότυπο και μείωσαν την αξία του.

Αυτό που δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ γιατί σου βγαίνει φυσικό και αυθόρμητο.

Αυτό που δεν δίνεις δεκάρα για σένα φτάνει να είναι εκείνος/η καλά.

Αυτό που δεν θες να τελειώσει ποτέ.

Αυτό. 

 

                             Από το blog . . .

"Η αγάπη είναι πάντα καινούρια.

Δεν έχει σημασία αν αγαπάς μια, δυο, τρεις, δέκα φορές στη ζωή σου

-βρίσκεσαι πάντα μπροστά σε μια άγνωστη κατάσταση...

Η αγάπη μπορεί να μας οδηγήσει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά μας οδηγεί κάπου.

Πρέπει να τη δεχόμαστε, γιατί τρέφεται από την ύπαρξή μας.

Αν την αποφεύγουμε, πεθαίνουμε από πείνα, ενώ έχουμε κάτω από τα μάτια μας κλαδιά φορτωμένα από τους καρπούς του δέντρου της ζωής χωρίς να τολμάμε ν' απλώσουμε το χέρι να τα μαζέψουμε. Πρέπει να πάμε ν' αναζητήσουμε την αγάπη όπου κι αν βρίσκεται, έστω κι αν αυτό σημαίνει ώρες, βδομάδες απογοήτευσης και λύπης.

Γιατί, από τη στιγμή που θα κινήσουμε προς αναζήτηση της αγάπης,

θα ξεκινήσει κι αυτή να μας συναντήσει.

Και θα μας σώσει."

Paulo Coelho

Κράτησέ με σαν να με γεννούσες,

σαν ωκεανός που αναζητούσες

όπως ο ουρανός τον άσωτό του γιο...

Κράτα με κι αρχίζει ο κοσμός τώρα

Κράτα με που πέθανα σαν χώρα

Κράτησέ με σαν να ζήλευες ξανά...

Μείνε,

 για ν'αντέξω τον χρόνο πριν με γκρεμίσει...

Μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις

Είναι ριζωμένος ο φόβος μου σαν νυχτα βαθειά

Γίνε γύρω απ' το πρόσωπό μου ζεστή αμμουδιά...

Κράτα με λες κι ηρθά από τ' αστέρια

κράτα με κι ας έχω αίμα στα χέρια

Αγάπησε τα λάθη που θα κάνω πριν χαθώ...

Κι από την αρχή ζωγράφισέ με

Σαν τις τύψεις σου αγκάλιασέ με

Όσο το κορμί ρίχνει σκιά,θα σου δωθώ...

Μείνε,
για ν'αντέξω τον χρόνο πριν με γκρεμίσει...

Μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις

Είναι ριζωμένος ο φόβος μου σαν νυχτα βαθειά

Γίνε γύρω απ' το πρόσωπό μου ζεστή αμμουδιά...

Κράτα με σαν όρκο ξεχασμένο,

σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο

Θέλω μόνο στο φιλί σου να πλυθώ...

Ποτέ μη θεωρήσεις κάποιον άνθρωπο δεδομένο.

Κράτα τους όλους κοντά στη καρδιά σου..

Γιατί μπορεί να ξυπνήσεις μια μέρα κ να δεις

πως έχασες ένα διαμάντι

όση ώρα εσύ μάζευες πέτρες....

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: 

«Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. 

«Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:

«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!»

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε;»

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη»…

Μάνος Χατζιδάκις

Από τότε που με γνώρισες

Γνώρισα κι εγώ τον εαυτό μου...

Το σώμα μου το'νιωθα πιο ξένο

κι από μια ήπειρο μακρινή...

Δεν εξεχώριζα

Ανατολή από Νότο

Ο ώμος μου απόγκρεμος

ορθωνόταν σα βράχος

Ξάφνου το χέρι σου σοφό

Μου δίδαξε ποια είμαι

Το πόδι μου βρήκε το βήμα του

Η καρδιά μου το χτύπο της

Τώρα αγαπώ τον εαυτό μου

Όπως εσύ μ'αγαπάς...

~Ivan Goll~

8E899B80-7ACA-66BF-ECFA-28A5B80EE645

1.03.01

Μιας και το έχουν παίξει όλοι αυτό το παιχνιδάκι... ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να αντισταθώ... γι'αυτό θα σας γράψω κ εγώ 10 πράγματα που αγαπάω...! Αρχίζουμε? Λοιπόν...

Αγαπάω...

❤ Τα παραμύθια, γιατί από μικρή όταν τα άκουγα, ακόμα κ αν δεν είχαν ευτυχισμένο τέλος,στο μυαλό μου έφτιαχνα πάντα το δικό μου happy end... Γιατί το τέλος στο παραμύθι μας το επιλέγουμε εμείς. Μόνο εμείς.


❤ Τα όνειρα, γιατί χωρίς αυτά θα ήμασταν όλοι δυστυχισμένοι. Γιατί είναι αυτά που πρέπει να κυνηγάμε πάντα, ακόμα κ όταν έχουμε χάσει όλες τις ελπίδες μας. Τα όνειρα είμαστε εμείς.Αν τα πιστέψεις, θα πιστέψουν κ αυτά σ'εσένα.


❤ Τις φίλες μου, γιατί στα μάτια τους βλέπω τον εαυτό μου. Γιατί ήταν πάντα εκεί και γι'αυτό συμπληρώνουν τις πιο όμορφες κ τις πιο άσχημες αναμνήσεις μου ταυτόχρονα. Γιατί αν έφτιαχνα ένα παζλ με την ζωή μου,αυτές θα ήταν τα κομμάτια στις τρεις βασικές του γωνίες.


❤ Την οικογένειά μου, γιατί είναι το στήριγμά μου. Γιατί αυτή θα ήταν το τέταρτο και πιο βασικό κομμάτι μου κ θα έκανα τα πάντα γι'αυτούς. Γιατί θα είμαι πάντα το κοριτσάκι του μπαμπά μου κ αυτή που σπάει τα νεύρα στον αδερφό μου. Γιατί η μαμά μου θα είναι πάντα η δύναμή μου, ο άνθρωπός που έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της καρδιάς μου.


❤ Την γιαγιά μου, γιατί θα είναι για πάντα η μεγάλη αδυναμία μου. Ο πιο αληθινός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Γιατί είναι αυτή που με μεγάλωσε και τα βράδια που φοβόμουν μου έλεγε παραμύθια κ μου κρατούσε το χέρι μέχρι να κοιμηθώ. Γιατί ακόμα και τώρα μου λέει ιστορίες που αν και τις έχω ξανακούσει,κάθομαι κ τις ακούω ξανά κ ξανά. Γιατί έχει το πιο ζεστό γέλιο κ την πιο μεγάλη καρδιά, και θα είναι για πάντα η "μικρούλα μου".


❤ Τον έρωτα, γιατί μέσα από αυτόν μεταμορφωνόμαστε όλοι.
Αφήνουμε στην άκρη εγωισμούς κ μικροπράγματα κ γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Γιατί είναι αυτός που μας αποδεικνύει συνεχώς ότι στη ζωή όλα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένουμε...

❤ Τις πεταλούδες, γιατί παρόλο που ζουν δυο βδομάδες,απολαμβάνουν το κάθε δευτερόλεπτο. Γιατί μου θυμίζουν τις όμορφες στιγμές, που μπορεί να διαρκούν λίγο αλλά αξίζουν όσο μια ολόκληρη ζωή! Γιατί για'μένα οι πεταλούδες είναι οι ψυχές.Οι ψυχές των ανθρώπων που δεν έφυγαν ποτέ από κοντά μας.


❤ Το φεγγάρι, γιατί φωτίζει τις πιο σκοτεινές νύχτες μου. Γιατί όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ μου κάνει παρέα,χρόνια τώρα... Γιατί ακούει πάντα τις πιο κρυφές μου σκέψεις. Γιατί άμα το κοιτάξεις καλά,θα δεις ότι σου χαμογελάει. Γιατί ξέρω ότι από όποια μεριά κ αν το δω, θα φαίνεται πάντα το ίδιο. Γιατί ενώνει τους ερωτευμένους και είναι ωραίο να ξέρεις ότι όσο μακρυά κ αν είστε,όταν κοιτάτε τον ουρανό βλέπετε την ίδια εικόνα. Το αγαπώ τόσο πολύ το φεγγάρι!



❤ Την μουσική, γιατί με εκφράζει σε κάθε στιγμή της ζωής μου. Γιατί πολλές φορές ήταν το κουράγιο μου. Γιατί με ταξιδεύει. Γιατί μιλάει για'μένα όταν τα λόγια δεν είναι αρκετά. Γιατί η μουσική είναι η ψυχή μας γραμμένη αναμέσα σε δυο γραμμές με στίχους και δύο νότες.Γιατί είναι παντού και ξεκινάει πρώτα από μέσα μας.

Και τέλος, αγαπάω...

❤ Την αγάπη, γιατί είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Γιατί μπροστά της όλα φαίνονται τόσο μικρά. Γιατί βάζει στην άκρη του εγωισμούς και τις μικροπρέπειες. Γιατί η αγάπη είναι ζωή και χωρίς αυτή μέσα μας, είμαστε ήδη νεκροί. Γιατί μπορεί να κάνει θαύματα. Αλήθεια, εσείς πιστεύετε στα θαύματα?



 *Στο παιχνίδι προσκαλώ : τις Σταγόνες Βροχής , την Τρελή και αλλοπαρμένη , την Ιωάννα Τσάκου , και την Feli  για να γράψουν για τα 10 πράγματα που αγαπάνε πιο πολύ...*

8E899B80-7ACA-66BF-ECFA-28A5B80EE645

1.03.01

...Φθινόπωρο...

Με γεύση ανανέωσης ...

Και ζεστού καφέ!

Καλώς ήρθες ...  

-“Μάντεψε πόσο σ αγαπώ!” είπε...

-“Ω! δε νομίζω ότι μπορώ να το μαντέψω αυτό!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.

-“Τόσο πολύ!” είπε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι ανοίγοντας τα χέρια του όσο πιο πλατιά μπορούσε. Ο Μεγάλος Καστανός Λαγός είχε μεγαλύτερα χέρια...

-“Εγώ όμως αγαπώ ΕΣΕΝΑ τόσο πολύ!” είπε.

Χμ, αυτό είναι πολύ , σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι.

-“Σ αγαπώ τόσο, όσο ψηλά μπορώ να φτάσω!” είπε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι.

-“Κι εγώ σ αγαπώ τόσο, όσο ψηλά μπορώ ΕΓΩ να φτάσω!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.

Αυτό είναι αρκετά ψηλά, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. Θα ήθελα κι εγώ να είχα χέρια τόσο μεγάλα...

Τότε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι είχε μια καλή ιδέα. Στηρίχτηκε στο έδαφος με τα χέρια του και έφτασε με τα πόδια του όσο πιο ψηλά μπορούσε στον κορμό του δέντρου.

-“Σ αγαπώ μέχρι τα πόδια μου!” είπε.

-“Κι εγώ σ αγαπώ μέχρι τα πόδια σου!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός σηκώνοντας το Μικρό Καστανό Λαγουδακι πάνω από το κεφάλι του.

-“Σ αγαπώ τόσο όσο μπορώ να πηδηξω!” είπε γελώντας το Μικρό Καστανό Λαγουδακι πηδώντας πάνω κάτω...

-“Αλλά εγώ σ αγαπώ όσο ΕΓΩ μπορώ να πηδηξω!” χαμογέλασε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός- και πήδηξε τόσο ψηλά που τα αυτιά του άγγιξαν τα κλαδιά του δέντρου.

Πολύ ψηλό πήδημα, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι....Αχ να πηδούσα κι εγώ τόσο ψηλά!

-“Σ αγαπώ από δω μέχρι το ποτάμι!”, φώναξε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι.

-“Σ αγαπώ και μετά από το ποτάμι, πάνω από τους λόφους!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.

Είναι πράγματι πολύ μακριά, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό λαγουδακι... Είχε νυστάξει πολύ για να σκεφτεί περισσότερο. Τότε κοίταξε μέσα από τους θάμνους την μεγάλη μαύρη νύχτα. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από τον ουρανό...

-“Σ αγαπώ μέχρι το φεγγάρι!”, είπε και τα μάτια του έκλεισαν...

-”Ω αυτό είναι πολύ μακριά!”, είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.

-“Είναι πολύ μακριά”....

Ο Μεγάλος Καστανός Λαγός έβαλε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι στο κρεβάτι του. Έσκυψε και το φίλησε στο μέτωπο...

Μετά ξάπλωσε δίπλα του και ψιθύρισε με χαμόγελο:

-“Σ αγαπώ μέχρι το φεγγάρι- ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΞΑΝΑ!”.

*να θυμάστε πάντα : το φεγγάρι ενώνει όλους τους ερωτευμένους:)*

Έψαξα να βρω τα πιο όμορφα χρώματα…

και μάζεψα λουλούδια...

κοίταξα ώρες ατέλειωτες θάλασσες και ουρανό...

ηλιοβασιλέματα...

ανατολή...

και τα πουλιά...

και το ουράνιο τόξο…

μα απ’όλα όσα αντίκρισα ένα με μάγεψε μονάχα…

το ωραιότερο γαλάζιο, το πιο βαθύ και φωτεινό…

το χρώμα των ματιών σου!

Έψαξα να βρω τα πιο ευωδιαστά αρώματα…

και μύρισα τον άνεμο η άνοιξη σαν μπαίνει και άνθη και αρώματα πανάκριβα..

και τη βροχή που πέφτει…

μα απ’όλα όσα μύρισα ένα με πλάνεψε μονάχα…

το πιο ωραίο άρωμα που δεν θα το ξεχάσω...με ταξιδεύει,με μεθά…

το άρωμα του κορμιού σου!

Έψαξα να βρω τον πιο ωραίο ήχο…

κι άκουσα πουλιά να κελαηδούν...

το θροίσμα των φύλλων...

και το νεράκι που κυλά...

και μελωδίες από όργανα αρμονικά δεμένες…

 

μα απ’όλους όσους άκουσα ένας με μάγεψε μονάχα….

με γαληνεύει πάντοτε… τόσο γλυκός και τρυφερός…

ο ήχος της φωνής σου!

Έψαξα να βρω την πιο ωραία εικόνα…

κι είδα βουνά...

και θάλασσες...

και δάση και τοπία…

μα απ’όλες όσες κοίταξα μια με μάγεψε μονάχα…

με ηρεμεί σαν την κοιτώ… γεμάτη αρμονία…

και είναι η μορφή σου!

Έψαξα να βρω την ευτυχία κάπου…

και πλούτη μάζεψα πολλά...

και όλο τον κόσμο γύρισα και γνώρισα τη δόξα...

και ανθρώπους και κουλτούρες και γεύτηκα τα πάντα…

μα ύστερα κατάλαβα πως όλα όσα ψάχνω μόνο σε ένα θα τα βρω…

και χρώματα και αρώματα και μουσικές και εικόνες και όλη την ευτυχία…

και είναι στη μοναδική και πολύτιμη ύπαρξή σου...